بررسی تاثیر تعاملی انگیزش اشتهایی و کنشهای اجرایی در میزان خوردن با استفاده از پتانسیلهای وابسته به رویداد در دانشجویان با وزن عادی

مقدمه: انگیزش اشتهایی به واسطه نشانه های غذایی موجب گرسنگی لذتی در افراد می شود. در مدل تغذیه لذتی- بازدارانه، مولفه بازداری نقشی تعدیل کننده در خوردن دارد. پژوهش حاضر به دنبال بررسی نقش مولفه های دیگری از کنشهای اجرایی مانند توجه و نظارت و مشخص کردن نقشهای اصلی و تعدیل کنندگی انگیزش اشتهایی و مولفه های کنشهای اجرایی در میزان خوردن و نیز تفاوتهای جنسیتی بود. مواد و روشها: با بررسی میزان انگیزش اشتهایی 1327 نفر از دانشجویان داوطلب از طریق مقیاس قدرت غذا، 57 نفر از زنان و مردان سالم و دارای وزن طبیعی در دو گروه دارای انگیزش اشتهایی زیاد و کم انتخاب شدند. مولفه های کنشهای اجرایی این افراد به وسیله پتانسیلهای وابسته به رویداد و میزان خوردن به وسیله آزمون چشایی اندازه گیری شد. داده ها با آزمون تحلیل واریانس دو راهه تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد در افراد دارای انگیزش اشتهایی زیاد نسبت به افراد دارای انگیزش اشتهایی کم، بیشتر بودن میزان سوگیری توجه موجب افزایش بیشتری در میزان خوردن می شود. بعلاوه، بیشتر بودن بـازداری در زنان نسبت به مردان موجب کاهش بیشتری در میزان خوردن می شود. نتیجه گیری: مدل تغذیه لذتی- بازدارانه با درنظر گرفتن مکانیزم سوگیری توجه در افراد سالم دارای وزن طبیعی تایید شد. با این وجود، برای بررسی مکانیزمهای مرتبط با بازداری و تفاوتهای جنسیتی پژوهشهای بیشتری مورد نیاز است. به نظر می رسد در جوامع پر از غذاهای خوشمزه و پرکالری امروزی، سوگیری توجه زیاد به غذا یک عامل خطر برای بیش خوری در مردان و زنان سالم و دارای وزن طبیعی است. بهتر است در برنامه های درمانی یا مراقبتی مربوط به وزن، به جای تاکید صرف بر رژیم غذایی، محیط غذایی افراد و سوگیری توجه به غذا مدنظر قرار گیرد.